Το μαγαζί‏...

Γιωργάκης: Θέλω πίσω το μαγαζί. Ήταν του πατέρα μου και συ το πήρες! Βαγγέλης: Ρε δε μας παρατάς! Μιλάς εσύ που πήρες σουπερμάρκετ και το...

Γιωργάκης: Θέλω πίσω το μαγαζί. Ήταν του πατέρα μου και συ το πήρες!
Βαγγέλης: Ρε δε μας παρατάς! Μιλάς εσύ που πήρες σουπερμάρκετ και το κατάντησες μπακάλικο!
Γιωργάκης: Αν επιμένεις να μη μου παραχωρήσεις αυτό που είναι προίκα μου και γονική παροχή οι προμηθευτές θα σταματήσουν τη πίστωση. Θα κλείσει το μαγαζί και θα μείνεις άνεργος ενώ εγώ το σώζω…

Μες στο μικρό το μαγαζί μπροστά από κάτι βαρέλια που ήταν γιοματάρια υπόξινου κρασιού υπήρχαν και κάνα δυό πράσινα μικρά στρογγυλά τραπέζια μ’ ένα πράσινο ήλιο ζωγραφιά όπου ο κυρ Βαγγέλης σέρβιρε σε δικούς του παρατρεχάμενους-όσοι του είχαν μείνει-καφέδες, υποβρύχιο ή κάτι ούζα με ελιές. Ήταν φτωχό πια το μαγαζί μες στη γενικότερη φτώχεια. Αμέσως αυτοί οι τζερεμέδες τάβαλαν με το Γιωργάκη: Άντε φύγε απ’ εδώ καταστροφέα, στα τσακίδια, πήγαινε να βρεις καμιά δουλειά! Ο Βαγγέλης είναι εγγύηση για όλα, έτσι δεν είναι κυρ Βαγγέλη; (Αυτά τάλεγαν γιατί όταν ο κυρ Βαγγέλης δε πρόσεχε ζούλαγαν κρυφά καμιά ζάχαρη ή μέντα..)
Κι έτσι ο Γιωργάκης έφυγε άπραγος και στενοχωρημένος. Και τώρα τι θα κάνει; Ίσως πάει να σκουπίσει την υπόλοιπη Στοκχόλμη…

Διονύσης Σταμάτης